Rak jajnika – cichy zabójca kobiet

   

   Rak
jajnika nazywany bywa często „cichym zabójcą kobiet”. Nie bez
powodu- rozwija się powoli i przez długi czas nie daje żadnych
objawów. Nawet w późnej fazie rozwoju – objawy przypominają
raczej dolegliwości gastryczne, co sprawia, że ponad 70% tych
nowotworów wykrywanych jest w III i IV stadium rozwoju. Rokowania
wówczas są kiepskie. Dlatego najważniejszym krokiem w leczeniu
raka jajnika jest wczesna i skuteczna diagnostyka.

   Polska
– niestety – najeży do krajów o wysokiej zachorowalności na
raka jajnika. Dane statystyczne pokazują, że zachorowalność na
ten nowotwór ma stałą tendencję wzrostową. Rak ten atakuje
przede wszystkim kobiety po okresie menopauzalnym – najczęściej w
wieku 60 lat. W Polsce gwałtowny wzrost zachorowalności na raka
jajnika następuje w wieku 40-45 lat.
Czynniki
epidemiologiczne:
  • Ryzyko
    zachorowalności wzrasta u kobiet, u których późno wystąpił
    okres przekwitania – proces owulacji uszkadza nabłonek jajnika,
    co zmusza komórki nabłonkowe do podziałów,
  • Schorzenia
    tj. endometrioza, zespół policystycznych jajników zwiększają
    ryzyko pojawienia się raka jajnika,
  • Dieta
    uboga w warzywa, składająca się głównie z tłuszczów
    zwierzęcych i mleka, bogata w laktozę – może przyczyniać się do
    rozwoju tego raka,
  • Kontakt
    z związkami mutagennymi tj. azbest, talk, oraz palenie papierosów
    także są czynnikami zwiększającymi ryzyko zachorowania na
    nowotwór jajnika.
  • Częściej
    chorują kobiety, które nigdy nie zaszły w ciążę.
    W
uwagi na powolny rozwój i brak charakterystycznych symptomów, rak
jajnika należy do najtrudniej wykrywalnych nowotworów. Istnieje
jednak kilka objawów, które mogą zasugerować badania w kierunku
tego raka. Jakie to objawy?
  • brak
    apetytu,
  • wzdęcia,
  • nudności,
  • wymioty,
  • zaparcia,
  • wodobrzusze,
  • obrzęki
    nóg,
  • uczucie
    ciężkości w jamie brzusznej,
  • nagłe
    i częste parcie na mocz,
  • nieprawidłowe
    krwawienia z dróg rodnych,
  • rzadko
    występują nerwobóle ud, co jest związane z zajęciem splotu
    nerwowego.
Dziedziczne
formy raka jajnika.
    Szacuje
się, że około 10% nowotworów jajnika ma charakter dziedziczny. Za
rodzinne predyspozycje zachorowalności na raka jajnika odpowiadają
przede wszystkim dwa geny: BRCA1 i BRCA2, które dziedziczą się w
sposób autosomalny dominujący. Mutacje w tych genach są też
powiązane z zwiększonym ryzykiem raka piersi.
    U
osób obarczonych mutacjami w genie BRCA1 – ryzyko pojawienia się
raka jajnika zaczyna się gwałtownie zwiększać w wieku 40 lat. W
wieku 70 lat ryzyko to wynosi nawet 60%, czyli jest zdecydowanie
większe niż u kobiet, u których występują spontaniczne przypadki
raka.
    U
nosicielek mutacji w genie BRCA2 – podwyższone ryzyko
zachorowalności pojawia się nieco później – w wieku 50 lat i
wynosi 27% w wieku 70 lat. Ponadto nosiciele mutacji w obu genach
BRCA mają zwiększone ryzyko zachorowalności na nowotwory jelita
grubego, szyjki macicy, jajowodu, otrzewnej, trzustki, żołądka,
prostaty i skóry.
   Oceniając
ryzyko rozwoju raka należy brać też pod uwagę miejsce
występowania mutacji genetycznych w dwóch wyżej wymienionych
genach. Dla przykładu: mutacje zlokalizowane bliżej początku genu
zwiększają bardziej ryzyko zachorowalności na raka jajnika, zaś
te umiejscowione bliżej końca 3′ – predysponują głównie do
raka piersi.

Diagnostyka.
    Z
uwagi, że diagnostyka raka jajnika jest stosunkowo trudna, należy
często odbywać badania kontrolne i zgłaszać każdy niepokojący
symptom. Każda kobieta powinna raz w roku wykonywać podstawowe
badanie ginekologiczne. W razie wykrycia zmian – lekarz skieruje na
badanie ultrasonograficzne. Najskuteczniejsze w tym przypadku jest
usg dopochwowe, które pozwala określić, czy mamy zmianę
nowotworową, czy łagodne torbiele. Pomocne w diagnostyce bywa także
oznaczanie markerów nowotworowych tj. CA125, czy HE4.
Rola
genetyki w diagnostyce raka jajnika.
    Testy
genetyczne pozwalają na sprawdzenie, czy posiadamy predyspozycje do
zachorowania na określony typ nowotworu. Badania takie pozwalają
więc na wprowadzenie skutecznej ochrony – zanim w ogóle dojdzie
do pojawienia się zmian nowotworowych. W przypadku raka jajnika
analizuje się geny BRCA1 i BRCA2. Wiedza na temat mutacji daje nam
szanse na stały monitoring stanu zdrowia. Zmiana stylu życia,
zdrowa dieta i odpowiednia dawka ruchu w połączeniu z regularnymi
badaniami mogą skutecznie uchronić nas nawet przed dziedzicznym
typem raka jajnika.
   Testy
genetyczne mogą być bardzo pomocne także u kobiet, u których
wykryto już raka jajnika. Określenie konkretnych mutacji pozwala na
wprowadzenie skuteczniejszego leczenia. Występuje pewnego rodzaju
powiązanie pomiędzy obecnością danej mutacji,a typem
histopatologicznym raka. U pacjentek posiadających mutacje w BRCA1 i
2 częściej występują gluczolakoraki. Pacjentki takie uzyskują
często lepszą odpowiedź na standardowe leczenie, a także mają
dłuższe wskaźniki przeżywalności, niż pacjentki z nowotworami
powstałymi spontanicznie. Testy genetyczne pozwalają więc na
bardziej dokładne i spersonalizowane leczenie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *